ارائۀ مدلی از نقش تجربیات معنوی و هوش هیجانی بر تاب آوری دانشجویان (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه سمنان)

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ تجربیات معنوی و هوش هیجانی با میزان تاب آوری در بین دانشجویان دانشگاه سمنان در نیمسال اول سال تحصیلی 95-94 انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه سمنان (13089 نفر) بودند که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به تعداد 384 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه های تجربیات معنوی(غباری بناب، غلامعلی و محمدی، 1384)، تاب آوری(کانر و دیویدسون، 2003) و هوش هیجانی(شات و همکاران، 1998) بود. برای بررسی این رابطه از روشهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها:بین تجربیات معنوی و هوش هیجانی با تاب آوری رابطۀ معناداری وجود دارد. همچنین هوش هیجانی و تمامی مؤلفه های تجربیات معنوی(به جز تجربیات سلبی) می توانند تاب آوری را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: دانشجویانی که از تجربیات معنوی بیشتر و هوش هیجانی بالاتری برخوردار باشند، تاب آوری بیشتری در مقابل سختی ها و مشکلات زندگی و تحصیلی و در شرایط پر خطر خواهند داشت